In de verte roept de moellah de gelovigen op tot gebed. De zangerige flarden reiken vanuit het kleine dorp over de heuvel naar de zitzakken op de bamboe veranda waarin wij liggen te lezen. De regen tikt zachtjes op het rieten dak, de vogels kwetteren in de bomen. Af en toe loeit een buffel in de verte. De zee kabbelt haast onhoorbaar op het strand. Het is middag op Gili Asahan, een klein eiland voor de kust van Lombok.
Vandaag is het niet warm geworden en heeft het van ‘s morgens vroeg tot nu zachtjes geregend. Het zal de hele dag blijven regenen, zeggen de eilanders. Het is windstil.
We zijn op vakantie naar Bali en Lombok, midden in de Gordel van Smaragd, waar de loomheid doet herinneren aan vervlogen tijden waarover we lang geleden gelezen hebben. Ik herlees de Max Havelaar om de illusie levend te houden. Op Gili Asahan is geen internet en levert de generator stroom tussen zonsondergang en zonsopgang. Voor de deur ligt een rif vol tropische vissen; het zeewater is aangenaam warm.
J en ik zijn onze oudste zoon en schoondochter gaan opzoeken in Indonesië. Een beetje raar om je kinderen op te zoeken tijdens hun reis door het verre oosten want zij zijn zelf op drift. Het is gebruikelijk iemand op te zoeken die langdurig elders woont, maar toch is dit opzoeken. Ik zocht vanuit Nederland een plekje uit waar zij en wij alle vier heen gereisd zijn.
op Bali
Daar hebben we elkaar vorige week ontmoet, op het knusse terras van Brothers Bungalows bij Balangan Beach op Bali. En sindsdien reizen we met z’n vieren met de Lonely Planet en internet als onze gidsen. Onze zoon is handig met boeken via internet (Agoda) en dat werkt verbazend goed. Ook Pearl Beach Resort, een passende naam voor het idyllische plekje op Lombok waar we nu zijn, hebben we zo geboekt.
Op Bali bezochten we Balangan Beach en Padangbai. We huurden scooters in Balangan en doken in de golven bij Dreamland Beach. We dronken vele flesjes Bintang bier op het terras van Brothers waar we ook twee keer ‘s avonds aten. De derde avond aten we om de hoek waar een oude Balinees ons vriendelijk bediende en de gevraagde pindasaus toevoegde. We reden per taxi naar Padangbai en sliepen in Beji Bay Resort, met zijn heerlijke zwembad, vlakbij Blue Lagoon Beach. We aten daar de eerste avond in een eenvoudige warung waar de vliegende mieren in wolken op het elektrisch licht afkwamen. De grote gekko’s aten net zo lekker als wij. Snorkelend in Blue Lagoon zag ik voor de tweede keer in mijn leven een zeeschildpad naast me zwemmen. We lunchten in Topi Inn waar ik de eerste dag de uitsmijter van de kaart koos en de tweede dag de huzarensalade…
We vierden onze zoon’s 25e verjaardag in het chique hooggelegen ronde restaurant van Blue Lagoon. S vroeg het personeel om een toetje met ‘vuurwerk’ voor hem en hij kreeg een stuk chocoladetaart met een kaarsje, net als 24 jaar geleden, in Kampala.
naar Lombok
De volgende dag voeren we per grote speedboot van Bali naar Lombok, oncomfortabel en warm. Het zweet barstte me uit bij aankomst op Lombok. Een wrakke steiger, opdringerige mannen die ons naar een hotel wilden brengen, slechts enkele bouwvallen aan land. Plassen vuil regenwater, een stekende zon en een broeierige hitte; Indonesië is de meeste dagen eigenlijk te warm voor mij…
We hadden niet vooraf besloten wat we zouden gaan doen op Lombok. Ja, we gaan ook naar Gili Asahan, daarover waren we het eens, maar waar gaan we nu eerst naar toe? Dat was onduidelijk gebleven toen we aan boord gingen in Padangbai. En dat brak ons op bij aankomst op Lombok. Om te beginnen kwamen we niet aan waarheen de boottocht geboekt was, maar aan die wrakke steiger op vele kilometers afstand van Sengiggi. En we konden de opdringerige mannen niet afwimpelen met de wetenschap wat te doen. Het kwam goed toen ik vanuit de taxi Living Asia Resort zag dat onze zoon eerder op internet gezien had als een luxe accommodatie met een aantrekkelijke aanbieding. En uiteindelijk kreeg de thuisblijver weer ongelijk en heelde dit Aziatische paradijs alle geestelijke wonden.
Gisteren zijn J en ik het eiland rondgelopen, deels langs het water, deels over land. De dag daarvoor, na aankomst, hadden we een witte pup bij Pearl Beach gezien, waarvan we aannamen dat die bij ons resort hoorde. Nadat we op goed geluk door boerenland gelopen waren, goed uitkijkend niet met onze slippers in buffelpoep te stappen, kwamen we weer bij zee op een keienstrand. Tussen de keien lag de witte pup, dood. Kort daarna begon het te regenen en drijfnat kwamen we terug bij ons resort, enigszins onthutst. Vandaag regent het nog.
februari 2016