Italiaanse schulden

Het is om twee redenen merkwaardig dat veel bekende Nederlanders de regering medio 2020 aanspoorden geld te geven aan Italië vanwege het coronavirus. Ten eerste getuigt het van gebrek aan kennis van het land en de daar vigerende gebruiken. Wie weleens zaken heeft gedaan in Italië, of de moeite heeft genomen zich in het land te verdiepen, weet dat er geld verdwijnt zonder dat je erachter komt hoe en waarheen. Daardoor ontstaan onnodige verliezen en tekorten bij bedrijven en overheden. Voor dit mechanisme bestaan allerhande Italiaanse woorden die in de meeste talen van de wereld ingeburgerd zijn. Ten tweede is het merkwaardig om deze vorm van diefstal te belonen omdat het aanzetten tot diefstal strafbaar is.
Maar hetgeen mij stoort is dat de aansporing betrekking heeft op ons belastinggeld en niet het eigen geld van de ‘gulle gevers’ betreft. Gul van andermans geld, lekker makkelijk en heel Italiaans. Laten we ons geld gul uitgeven op vakantie in Italië, in dat prachtige land met z’n vrolijke inwoners!

20 juli 2020

Het demasqué van de witte mens?

In de boekenbijlage van de NRC van 18 juni 2021 schrijft Wilfred Takken over “het demasqué van de witte mens, die in de tropische oorden niets te zoeken heeft.” Mooi gezegd, denk ik in de gauwigheid. En daarna: Waarom geldt dat niet voor al die zwarte mensen in het noorden?

Het gaat om integratie, denk ik. Wie migreert, zich als gast aandient en zich aanpast (integreert), die wordt onderdeel van het nieuwe land, de nieuwe cultuur en de nieuwe groep. De witte mens was daar notoir slecht in en legde zijn wereldbeeld op aan de wereld die hij binnentrok.

18 juni 2021